http://www.google.pl/search?q=Dzie%C5%84+Edukacji+Narodowej&ct=teachersday10-hp&oi=ddle
Dzień Edukacji Narodowej
Dzień Edukacji Narodowej – polskie święto państwowe, święto oświaty i szkolnictwa wyższego. Ustanowione 27 kwietnia 1972 na mocy
ustawy - Karta praw i obowiązków nauczyciela jako
Dzień Nauczyciela[1]. Od 1982, na mocy
ustawy - Karta Nauczyciela, obchodzone jako
Dzień Edukacji Narodowej[2]. Upamiętnia rocznicę powstania Komisji Edukacji Narodowej (KEN), utworzonej z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, na mocy uchwały Sejmu Rozbiorowego z dnia 14 października 1773. Popularnie nadal zwane jest
Dniem Nauczyciela.
Rys historyczny
Historia Dnia Nauczyciela w Polsce ma swoje początki w 1957 r. Podczas Światowej Konferencji Nauczycielskiej w Warszawie ustalono, że 20 listopada będzie
Międzynarodowym Dniem Karty Nauczyciela i świętem nauczycieli. Konferencja została zorganizowana przez Związek Nauczycielstwa Polskiego (ZNP). Ustawa z dnia 27 kwietnia 1972 r. zwana
Kartą praw i obowiązków nauczyciela, wprowadziła
Dzień Nauczyciela, obchodzony w rocznicę powołania
Komisji Edukacji Narodowej. W 1982 r.
Kartę praw i obowiązków nauczyciela zastępuje Karta Nauczyciela zmieniając nazwę święta na
Dzień Edukacji Narodowej oraz wprowadzając zapis
Dzień ten uznaje się za święto wszystkich pracowników oświaty i jest wolny od zajęć lekcyjnych
